Een personal computerprocessor of centrale verwerkingseenheid is een microschakeling die is ontworpen om programmacode uit te voeren. De CPU is het hart van de hardware van een computer.
De architectuur van de centrale processor verandert voortdurend, maar de taken die door dit apparaat worden uitgevoerd, blijven constant. Moderne CPU's hebben de volgende kenmerken: stroomverbruik, kloksnelheid, architectuur en prestaties. Aanvankelijk werd elke centrale verwerkingseenheid gemaakt voor een uniek computersysteem. Uiteraard was deze methode duur en ineffectief.
Fabrikanten begonnen seriële modellen van centrale verwerkingseenheden te produceren, onderverdeeld in klassen en typen. Dit maakte het mogelijk om snel een beschadigde CPU te vervangen en een enkel processormodel toe te passen bij het maken van verschillende apparaten. De creatie van een miniatuur centrale verwerkingseenheid maakte het mogelijk om de grootte van een personal computer en soortgelijke apparaten aanzienlijk te verkleinen.
Het is vermeldenswaard dat processors worden gebruikt in veel moderne elektronische apparaten zoals mobiele telefoons en camera's. Ze worden meestal gepresenteerd in de vorm van microcontrollers. Hun vermogen is aanzienlijk lager dan dat van de CPU van een computer, maar het is voldoende om bepaalde taken uit te voeren. De prestatie-indicatoren van moderne microcontrollers overtreffen tien jaar geleden de kracht van de centrale processor van een computer.
De meeste moderne CPU-computers werken volgens het principe van gegevensverwerkingsvolgorde. Het is ontwikkeld door John von Neumann. Momenteel is dit algoritme aangepast, maar de essentie blijft hetzelfde. Momenteel worden actief multi-coreprocessors geproduceerd. Ze vertegenwoordigen een enkel pakket met processorkernen. Deze architectuur maakt gelijktijdige uitvoering van instructies onafhankelijk van elkaar mogelijk, wat de prestaties van de CPU als geheel aanzienlijk verbetert.
Multi-coreprocessors kunnen een reeks individuele kristallen zijn, waarvan het aantal gelijk is aan het aantal kernen. Soms wordt een schema gebruikt dat 2 kernen in één kristal combineert. Dit verlaagt de productiekosten van de CPU terwijl de prestaties afnemen.
