Bijna elk computerprogramma heeft een werkbalk. Het belangrijkste doel is om snel (met één klik) de meest gebruikte opdrachten uit te voeren.
De werkbalk is een onderdeel van de grafische gebruikersinterface. Het is ontworpen om er verschillende pictogrammen op te plaatsen om het werk met het programma te vereenvoudigen. Meestal is het paneel een rechthoek die zich in een verticale of horizontale positie bevindt, waarin de volgende elementen zich bevinden: knoppen, een menu, een veld met een afbeelding (zowel statisch als dynamisch, bijvoorbeeld klok) en tekst, evenals vervolgkeuzelijsten. De pictogrammen op de werkbalk in computerprogramma's roepen de meest gebruikte functies op, evenals de functies die beschikbaar zijn in het venstermenu. Om een pictogram te gebruiken dat verantwoordelijk is voor een bepaalde functie, volstaat het om met de linkermuisknop te dubbelklikken (de pijl is gericht op de afbeelding van het vereiste element). De functies van de elementen op het paneel worden aangegeven met tekst of tekenen. In het geval dat er veel pictogrammen zijn en het onmogelijk is om ze op het paneel te passen, kunnen ze zowel in de vorm van menu's als scrollknoppen worden toegevoegd. In sommige computerprogramma's (bijvoorbeeld in grafische editors) kunnen werkbalken gemakkelijk worden losgemaakt van vensters en aan elkaar worden bevestigd voor het grootste gemak van de gebruiker. Er worden ook panelen gebruikt, dit zijn afzonderlijke vensters (meestal zijn ze aanwezig in de standaardset programma's van de desktopomgeving). Ze zijn niet gebonden aan een specifieke applicatie, ze bevinden zich langs verschillende randen van de desktop of één. Op zo'n paneel is er een dynamische lijst met knoppen (een reeks functies die beschikbaar zijn via de titel: "minimaliseren", "uitbreiden", "sluiten"); vervolgkeuzemenu (een lijst met geopende vensters, klaar om op elk moment te werken); menu's en knoppen om programma's te starten.
