Een van de soorten datastructuren die de directe belichaming zijn van wiskundige entiteiten in de informatica zijn sets. Operaties met hen liggen vaak ten grondslag aan verschillende algoritmen. Verschillende programmeertalen hebben hun eigen manier om sets te beschrijven.
Noodzakelijk
- - ontwikkelomgeving;
- - vertaler uit de geselecteerde programmeertaal.
instructies:
Stap 1
Beschrijf de set met behulp van de programmeertaal, indien beschikbaar. In de Pascal-taal is er bijvoorbeeld een setconstructie waarmee u de bijbehorende typen kunt declareren. Toegegeven, het volume van dergelijke sets mag niet groter zijn dan 256 elementen. Een voorbeeld van declaraties van het settype kan er als volgt uitzien:
type
AZLetters = verzameling van 'A'.. 'Z';
AllLetters = set van tekens;
Variabelen en constanten van typen die sets zijn, worden op de gebruikelijke manier gedeclareerd. In dit geval kunnen set literals worden gebruikt voor initialisatie. Bijvoorbeeld:
const
LettersSet1: AZLetters = ['A', 'B', 'C'];
Stap 2
Gebruik de mogelijkheden van standaardbibliotheken of modules om sets te beschrijven. De C++-sjabloonbibliotheek, die bij de compiler moet worden geleverd, bevat dus een sjabloon voor de set-containerklasse die de functionaliteit van sets implementeert:
sjabloon <
klasse Sleutel, klasse Eigenschappen = minder, klasse Allocator = allocator
klassenset
Zoals u in de lijst kunt zien, zijn de argumenten van de setsjabloon: het gegevenstype van de elementen van de set, het type van het functionele object om de volgorde van de elementen in de set te bepalen, en het type van de geheugenallocator. In dit geval is alleen het eerste argument vereist (omdat de andere twee, het standaard binaire predikaat minder en de standaard allocator standaard worden gebruikt).
Stap 3
Pas klassen of klassensjablonen toe die worden gebruikt bij de ontwikkeling van raamwerken die de functionaliteit van het werken met sets, indien aanwezig, implementeren. Een voorbeeld van zo'n tool is de QSet-sjabloonklasse van de QtCore-module van de Qt-bibliotheek. De mogelijkheden zijn vergelijkbaar met die van de STL-setcontainer die in de vorige stap is beschreven.
Stap 4
Beschrijf de set met uw eigen implementatiemiddelen. Gebruik bitvlaggen, opgeslagen in arrays met een vaste lengte, voor verzamelingen elementen van eenvoudige typen en kleine afmetingen. Implementeer een vaste containerklasse voor complexe gegevenstypen. Als basis kunt u de functionaliteit van associatieve of hashende associatieve arrays nemen. Het kan op zijn beurt worden gebouwd op basis van zelfbalancerende binaire zoekbomen (bijvoorbeeld rood-zwarte bomen).
