Zelfs uit het schoolcurriculum in algebra en meetkunde weten we dat een vector een segment met een richting is. De coördinaten van een vector bepalen zijn kenmerken en zijn een geordende reeks getallen. Het is heel eenvoudig om ze te vinden, door wat informatie uit het schoolcurriculum te onthouden.
instructies:
Stap 1
vectorcoördinaten / b "class =" colorbox imagefield imagefield-imagelink "> Plaats de oorsprong van het Cartesiaanse coördinatensysteem op de oorsprong van de vector die u wilt vinden. Om de vectorcoördinaat te definiëren, zoekt u de locatie van het eindpunt. één loodrecht op de coördinaatassen X en Y. Zo krijg je de punten waarop de vector de assen snijdt. Bepaal de coördinaten van deze punten. Dit zijn de coördinaten van de gegeven vector. Dit is de standaardmanier om de coördinaten van een vector op een vlak
Stap 2
Als je de coördinaten van een vector in de ruimte moet bepalen, volg dan hetzelfde principe als om ze op een vlak te vinden. Dit zijn precies dezelfde richtingsegmenten die een begin en een einde hebben. Het enige verschil is dat een vector in de ruimte niet wordt gespecificeerd door twee, maar door drie coördinaten x, y en z (in het vlak zijn dit lengte en hoogte, en in de ruimte wordt aan alles diepte toegevoegd) a (xa; ya; za), waarbij a de lengte van de vector aangeeft. Dus om de coördinaten van een vector in de ruimte te vinden, moet je de coördinaat van het begin van de vector aftrekken van de eindcoördinaat. Voer berekeningen uit met de formule: a = AB (xB - xA; yB - yA; zB - zA). Dit is slechts een van de manieren om problemen in stereometrie (de studie van vormen in de ruimte) op te lossen, waarbij gebruik wordt gemaakt van eenvoudige formules, regels en algoritmen. Het kost een minimum aan tijd en is erg handig.
Stap 3
Bepaal de coördinaten van een vector in de ruimte op een klassieke manier, waarvoor je uitstekende kennis moet hebben van stellingen en axioma's van stereometrie, het vermogen om tekeningen te bouwen en volumetrische problemen terug te brengen tot planimetrische problemen. Het is goed omdat het de hersenen en het ruimtelijk denken perfect ontwikkelt, maar het kost veel meer tijd en geeft bij de minste fout de verkeerde resultaten. De klassieke methode wordt meestal veel gebruikt door architecten bij het plannen van plannen voor toekomstige gebouwen.
