Correlatieanalyse probeert vast te stellen of er een verband is tussen twee waarden in één monster of tussen twee verschillende monsters. Als er een verband wordt gevonden, moet worden nagegaan of dit gepaard gaat met een toename van een van de indicatoren en een toename of afname van een andere.
instructies:
Stap 1
Bepaal tussen welke indicatoren u een correlatieanalyse moet uitvoeren. Houd er echter rekening mee dat het u zal helpen bepalen of het mogelijk is om bepaalde waarden van de ene waarde te voorspellen, waarbij u de grootte van een andere kent. Hiervoor kunt u 2 verschillende methoden gebruiken: de parametrische methode voor het berekenen van de coëfficiënt r (Brave-Pearson) en de bepaling van de correlatiecoëfficiënt rs (Spearman's Ranks), die wordt toegepast op ordinale gegevens en niet-parametrisch is.
Stap 2
Bepaal de correlatiecoëfficiënt - een waarde die kan variëren van één tot -1. Bovendien zal bij een positieve correlatie deze coëfficiënt gelijk zijn aan plus één en in het geval van een negatieve correlatie min één. U kunt de overeenkomst plotten van de waarden die u wilt analyseren. Hierop krijgt u een bepaalde rechte lijn die door de snijpunten van de indicatoren van elk paar van deze waarden gaat. Als deze punten (reflecterende waarden) op hun beurt niet in een rechte lijn liggen en een "wolk" vormen, dan zal de correlatiecoëfficiënt in absolute waarde kleiner zijn dan één, en aangezien deze wolk wordt afgerond, zal deze nul naderen. Als de correlatiecoëfficiënt gelijk is aan 0, betekent dit dat beide variabelen volledig onafhankelijk van elkaar zijn.
Stap 3
Trek conclusies over de relatie tussen de variabelen. Besteed tegelijkertijd veel aandacht aan de steekproefomvang: hoe groter deze is, hoe betrouwbaarder de waarde van de verkregen correlatieanalysecoëfficiënt zal zijn. Er zijn speciale tabellen die de kritische waarden van de correlatiecoëfficiënt bevatten volgens Brave-Pearson en Spearman. Deze indicatoren kunnen worden gebruikt om een ander aantal vrijheidsgraden te bepalen (het is gelijk aan het aantal paren minus twee). Alleen in het geval dat de correlatiecoëfficiënten groter zijn dan deze kritische waarden, worden ze als betrouwbaar beschouwd.
