In oude talen (Latijn, Grieks, Slavisch) werden geen speciaal gecreëerde symbolen gebruikt om cijfers te schrijven, maar letters van het alfabet. In de regel verschilden ze niet van afkortingen en woorden, maar soms werden er speciale versieringen aan toegevoegd. Romeinse cijfers hebben dergelijke versieringen niet.
instructies:
Stap 1
Om een eenheid in het systeem van Romeinse cijfers aan te duiden, wordt de hoofdletter "I" gebruikt (lees "I", analoog in het Engels - "Ai"). Nummers 2 en 3 worden aangeduid met het overeenkomstige aantal letters "I": II, III. Cijfers zijn geschreven zonder aanhalingstekens.
Stap 2
Het getal 5 wordt aangeduid met de Latijnse letter "V". Het cijfer 4 wordt aangeduid als een combinatie van letters: IV. Anders kunt u dit aantal als volgt lezen: één minder dan vijf. Cijfers van zes tot acht worden weergegeven als de letter "V" en het bijbehorende cijfer "I" aan de rechterkant (van één tot drie).
Stap 3
De tien wordt aangeduid met de letter "X". Negen wordt verkregen door de letter "I" aan de linkerkant toe te kennen. Van elf tot negentien cijfers worden op dezelfde manier geschreven als in de eerste tien, maar de letter "X" is aan de linkerkant toegewezen.
Stap 4
Het nummer 50 wordt aangeduid met het nummer "L". Door links of rechts een "X" toe te voegen, krijgt u respectievelijk 40 of 60. Extra X'en aan de rechterkant geven de nummers 70 en 80.
Stap 5
Honderden tot driehonderd worden aangeduid met de letter "C", vijfhonderd - met "D". Door de letter die het onderste cijfer aangeeft naar links of naar rechts toe te kennen, krijgt u respectievelijk een nummer één, tien, honderd minder of meer.
Stap 6
Duizend wordt aangeduid met de letter "M". Een dubbele of driedubbele herhaling van letters geeft het overeenkomstige aantal duizenden aan. Zo wordt 2011 aangemerkt als MMXI.
Stap 7
Een volledige lijst met cijfers en de bijbehorende lettercombinaties wordt weergegeven in de afbeelding. Gebruik de juiste letters van het Latijnse alfabet voor cijfers.
